نقش منیزیم در دیابت نوع 2 و سکته مغزی

منیزیم نقش مهمی در متابولیسم گلوکز، تولید پروتئین و سنتز اسیدهای نوکلئیک دارد. وقتی سطح منیزیم در بدن کم باشد، می تواند به بروز بسیاری از بیماری ها از جمله بیماری های قلبی عروقی مانند سکته مغزی، فشار خون بالا، مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 کمک کند. اکثر بزرگسالان در کشورهای پیشرفته، مقدار منیزیم مورد نیاز روزانه ی خود را( 310-420 میلی گرم در روز) از طریق رژیم غذایی دریافت نمی کنند، اگرچه با مصرف سبزیجات برگ سبز، آجیل و غلات کامل می توان مقدار منیزیوم مورد نیاز روزانه را دریافت کرد. مطالعات قبلی نظرات مختلف و یافته های ناچیزی را با اندازه ی نمونه ی محدود و تنوع در مدت زمان مداخلات، جمعیت ها و طرح های مطالعه ارائه داده اند. بنابراین، هدف از این مطالعه و نتایج اولیه ی آن دیابت نوع 2 و سکته مغزی بود. محققان یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز بر روی مطالعات کوهورت آینده نگری که رابطه بین دیابت نوع 2 ، سوانح عروق مغزی و مصرف دوزهای خاصی از منیزیم را بررسی کرده بودند، انجام دادند.

محققان، چندین منبع از جملهClinicalTrials.gov ، کتابخانهCochrane ،Embase ،PubMed  وWeb of Science، را برای تمامی مطالعاتی با کلید واژه های "سکته مغزی عروقی" ، "مطالعات کوهورت" ، "منیزیم" ، "مطالعات آینده نگر" ، "سکته مغزی" ، "دیابت نوع 2" و "دیابت نوع 2 قندی" که تا 15 مارس 2019 انجام شده بودند، جستجو کردند. جمعیت واجد شرایط شامل افرادی بدون سابقه درمان با انسولین یا ابتلا به دیابت و بیمارانی بدون تشخیص سکته مغزی بودند. بیماران باید یک پیش آگهی می داشتند که حداقل یک سال پیگیری می شدند. تمام مطالعات باید شامل منیزیم در رژیم غذایی و مکمل ها بود. مطالعات متاآنالیز، مطالعات علوم پایه، مطالعاتی که فقط بر روی مکمل منیزیم و موارد دیابت حاملگی متمرکز بودند، از این جستجو حذف شدند. بیماری قلبی عروقی به دلیل فراوانی اطلاعات قبلی در مورد آن، به عنوان یک نتیجه ی اولیه از مطالعه حذف شد. تجزیه و تحلیل آماری شامل محاسبه خطر مطلق و خطر نسبی با  فاصله اطمینان 95٪، برای ارزیابی خطر مرتبط با دیابت نوع 2 و سکته مغزی بود. برای ارزیابی کیفیت روش از مقیاسNewcastle-Ottawa استفاده شد.

در مجموع 53 گروه از 41 مطالعه بررسی شدند. هنگام انجام مقایسه ی مقادیر منیزیم، داشتن منیزیوم بالاتر با کاهش 22 درصدی خطر دیابت نوع 2، و کاهش 12 درصدی خطر سکته مغزی ایسکمیک و کاهش 11 درصدی خطر برای کل سکته های مغزی همراه بود. هرچه مقدار منیزیم بیشتری در بدن افراد وجود داشت، میزان این خطرات کمتر بود. این روابط مجدداً در مطالعاتی یافت شد که شامل تنظیم فیبر از طریق مصرف غلات در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2و تنظیم برای کلسیم در کل جمعیتی بود که سکته مغزی را تجربه کرده بودند. تجزیه و تحلیل زیرگروه ها این استدلال را ارائه داد که زنان و همچنین افراد دارای شاخص توده ی بدنی 25 کیلوگرم بر متر مربع یا بیشتر و بیمارانی که حداقل 12 سال تحت پیگیری بودند، کاهش آماری معنی داری را در خطر سکته ایسکمیک و سکته ی کلی تجربه کردند. اشاره شده بود که این روند در جمعیت های آسیایی به اندازه جمعیت اروپا و آمریکای شمالی شایع نیست.

در مجموع ، مصرف منیزیم یک رابطه ی وابسته به دوز معکوس با خطر سکته مغزی و دیابت نوع 2 دارد. توصیه منطقی برای پیشگیری از این بیماری ها می تواند رژیم غذایی غنی از منیزیم باشد. از محدودیت های این مطالعه می توان به این موضوع اشاره کرد که با دخیل کردن آزمایشات کنترل شده تصادفی در این متاآنالیز ارتباطات فوق قابل اثبات نبودند. همچنین، پرسشنامه های فراوانی مصرف غذا توسط خود شرکت کنندگان تکمیل شده بود. برخی از نقاط قوت آن، تعداد مطالعات کوهورت آینده نگری بود که برای تجزیه و تحلیل جامع داده های کمی در مورد مصرف منیزیم مورد بررسی قرار گرفت. این داده ها برای شناسایی رابطه ی معکوس بین دیابت نوع 2 ، سکته مغزی و مصرف منیزیم مورد استفاده قرار گرفت و در نهایت به عنوان یک به روزرسانی جامع برای عملکرد بالینی مورد استفاده قرار می گیرد.

خلاصه ی نتایج:

•         سطح منیزیم باید به طور دوره ای در بیمارانی که در معرض خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی یا دیابت نوع 2 هستند، اندازه گیری شود.

•         بیماران در معرض خطر دیابت نوع 2 یا سکته مغزی باید اطمینان حاصل کنند که مقدار منیزیم توصیه شده روزانه را دریافت می کنند.

•         منیزیم می تواند به جلوگیری یا کاهش حوادث عروق مغزی، بیماری ایسکمیک قلب و دیابت نوع 2 کمک کند.

منبع:

http://www.diabetesincontrol.com/role-of-magnesium-in-type-2-diabetes-and-stroke/